προσπαθώ να προχωρώ, με το "χρειάζομαι" αγκιστρωμένο φυλαχτό στην "μέσα τσέπη", πάνω στην καρδιά. Δεν είμαι η μοναΔική...δεν θα είμαι μόνη. Προσπαθώ να διατηρώ την ζωοδόχο αίσθηση... "Υπάρχεις!!"!(Ακριβή μου ιδιοτέλεια...!) ΜοναΔικός, μα και Μόνος χωρίς την σκέψη μου, στο δικό μου σύμπαν, το απειροελάχιστο που ρέει στο αιώνιο. Οι παρενθέσεις κλείνουν, μα η αλήθεια θα μένει πάντα εκτός ορίων, εντός εαυτού και επί των (ε)αυτών σκέψεων/αισθήσεων/γνώσεων/ευχών.Να φτερουγάς...να σε νιώθει το γήινο, αφού το ανθρώπινο, έτσι κι αλλιώς(ερήμην μου), Σε περιέχει.- Να είσαι καλά! καμιά φορά ας με σκέφτεσαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου